مهندسی صنایع
با پيشرفت علم و تکنولوژي سيستمهاي توليدي و خدماتي نيز گسترش يافته است . مباحث توليد و خدمات چنان گسترش يافته است که رشتههاي مهندسي سنتي از قبيل شيمي، راه و ساختمان، مکانيک و غيره پاسخگوي همه مسائل نيست. براي جبران چنين کمبودهايي در قرن حاضر به ويژه طي چند دهه ی اخير از پيوند رشتههاي گوناگون علوم مديريت، اقتصاد و روشهاي مهندسي، رشته ی جديدي به نام مهندسي صنايعبهوجود آمدهاست. . مهندسي صنايعرشتهايست که با طراحي،برنامه ریزی، پياده سازي و بهبود سيستمهاي تحلیلیه يکپارچه شامل: انسان،اطلاعات ، تجهيزات ،موادوانرژي مرتبط ميباشد که بر پايه دانشهای تخصصي در علوم رياضي، طبيعي، اجتماعي و نيز قوانين و روشهاي تجزيه و تحليل مهندسي و طراحي بنا شده است تا به کمک آنها به ارزيابي نتايج حاصل از سيستمهاي يکپارچه بپردازد.
فعاليتهاي مهندسي صنايعهمانند پلي است كه ارتباط بين اهداف مديريت و عملكرد عملياتي سازمان را ايجاد مي نمايد . مهندسان صنايعدرگير افزايش بهرهوري در مديريت منابع انساني ، روشها و تكنولوژي هستند ، درحاليكه ساير رشتههاي مهندسي با ماهيت فني فرايندها و فراوردهها تعامل بیشتری دارند . در واقع مهندسي صنايعاز معدود رشتههاي مهندسيست كه عامل انسان يكي از مولفههاي اصلي سيستمهاي مورد مطالعه آن را تشكيل مي دهد.همچنين مهندسي صنايع راجع به مديريت عمليات، مهندسي سيستمها، مهندسي توليد و مهندسي ساخت يا مهندسي سيستمهاي ساخت آگاهي ميدهد؛ وجه تمايز مهندسي صنايعبه شرکت داشتن نقطه نظرات دانش آموختگان آن در کارشان باز ميگردد. اين رشته عموماً باعنوان مهندسي سيستمهاي سالم مطرح است. (در يک جمله هزينه و زمان کمتر براي بازده و راندمان بالاتر)
مهندسان صنايعدر تيمهاي ميان رشتهاي براي امور برنامهريزي ، نصب و كنترل و بهبود فعاليتهاي موسسات به كار گرفته ميشوند . اين فعاليتها ميتواند فعاليتهاي توليد ، نوآوري در محصولات ، ارائه خدمات ، حمل و نقل و جريان اطلاعات سازماني را شامل شود . با توجه به آنچه گفته شد ، مهندسي صنايعبستر لازم براي تعامل تخصصهاي مختلف و كار گروهي را به بهترين وجه ايجاد نموده و در نتيجه طرح ، برنامهريزي ، اجرا و نظارت بر عملكرد نظامهاي توليدي خدماتي بهصورتي منسجمتر انجام ميگردد و اين انسجام امور به بهبود مستمر در جهت سهولت كارها ، راحتي كاركنان ، كاهش هزينهها ، ارتقا كيفيت و جلب رضايت مشتريان ختم خواهد گرديد
مهندسي صنايعآنگونه که در ايران تدريس ميشود در واقع مهندسي صنايع کلاسيکاست که مبتني بر بهينه سازي، بهينه سازي خطي (تحقيق در عمليات) و کارسنجي و زمانسنجي ميباشد. اما مهندسي صنايع نوينمباحثي چون برنامه ريزي تعاملي، آمار مهندسي، تريز و تجزيه و تحليل سيستمها را در بر ميگيرد.